Jestem

Jestem

Jestem, ale jakby we mgle.

Powoli, ślamazarnie. Z lękiem.

W 1998 roku napisałam:

We mgle niebo jest małe

i pachnie mlekiem którego nie piję

We mgle czuję że jestem skazana

na siebie i swoje zimne ręce

We mgle żywię nadzieję że znajdę

szczelinę która zaprowadzi mnie na

drugą stronę i pozwoli bezboleśnie wrócić

by otworzyć głowę i serce na świat

do którego teraz wcale nie mam siły

We mgle zaczynam rozumieć że

życie ma siłę rąk którymi ugniatasz

moje ciało i że powroty mają sens

bo można czuć skoszoną łąkę i czekać

na niespodzianki które dla mnie

malujesz Miro` i oprawiasz w złote ramy

We mgle nie zamierzam pomagać mgle

tylkosobie

*

Kupuję prezenty, przede wszystkim książki. Wiem, co ktoczyta, co lubi. Staram się tak wybrać, by trafić. W Empiku długo szukałamksiążki „Mężczyzna władcą kobiet”.Nie natrafiłam, więc podeszłam do informacji, by sprawdzono. – Nie ma takiegotytułu. Jak to? Zdziwiłam się. Przecież to przebój.  – Czy to powieść?  – Chyba tak, choć tytuł sugeruje cośinnego. – Proszę sprawdzić po autorze: Stieg Larsson – podpowiadam.  – Ach, Larsson,Millenium. Tytuł brzmi: „Mężczyźni,którzy nienawidzą kobiet”.

Kilka lat temu uparłam się, by wypożyczyć film pod tytułem „Śmierćpingwina”, z Julią Roberts. Okazało się, że tytuł brzmiał „Raport pelikana”.

Poza tym mylę albatrosa z alabastrem, ibuprom z butaprenem.

Poza tym czuję się dobrze, hi hi.