Kłopotliwy prezent

    Kłopotliwy prezent
Kiedyś dzieci podarowały mi baranka.
Powiedziały, że znudziło im się go rysować, więc dały mi prawdziwego. Wywiozłam go na wieś, do Korbielowa, po dwóch dniach trzymania na balkonie. Nigdy nie zapytałam, jakie były jego dalsze losy, choć się domyślałam.
Potem dostałam jeszcze kilka innych kłopotliwych prezentów bez okazji. Najczęściej bywało tak, że to ktoś z domowników chciał coś mieć, ja się nie zgadzałam, więc w kilka dni później otrzymywałam prezent. Skuteczna metoda, prawda?
      Dziś jednak Janusz przesadził. Uparł się, byśmy pojechali na Starganiec. Bo nie zna, a słyszał, ze to piękne miejsce na spacery i wypoczynek. Słońce świeciło od rana, więc się zgodziłam. Po przyjeździe okazało się, że czeka tam na mnie prezent.  Zobaczcie:
  
Musiałam się ucieszyć. Z trudem mi to przyszło. Moje aktorstwo
 ma swoje granice. Czy ja marzyłam o takim stworze?
Czy ja kiedykolwiek jeździłam na koniu? Czy ja lubię zapach konia?
Na co mi przyszło na stare lata?
O koniu marzyła Agatka. To ona ćwiczyła jazdę konna, a największą
przyjemnością były dla niej konne wakacje.
Muszę tego gada oswoić. Na początek trzeba nadać mu imię.
Pomóżcie, proszę. Nie mam pomysłu. Imię dla kota, dla psa, to rozumiem.
Ale dla konia?
Piszę o tym dopiero teraz, ponieważ po powrocie od konia, prałam
wszystko i siebie. A jeszcze mi się wydaje, że czuję wszędzie
tego stwora.