Rozmowy z Miró

Podmiotem wierszy zebranych w tomiku „Rozmowy z Miró” jest dojrzała kobieta, prowadząca rozmowę z Mężczyzną (Miró) na wiecznie aktualne tematy: spotkań w sensie filozoficznym, przypadku, losu, cierpliwości, namiętności, marzeń sennych, koszmarów, miłości, lojalności, bólu, obietnic, naiwności, szczerości, przemijania, śmierci, wyrzutów sumienia.

Część wierszy inspirowana jest twórczością Joana Miró ( 1893-1983), hiszpańskiego malarza, grafika, rzeźbiarza. Inspirację tę w innych wierszach należy pojąc wedle formuły, jaką artysta stosował w swojej sztuce: „Ważniejszy od samego dzieła jest efekt, jaki ono wywołuje. Sztuka może umrzeć, obraz może ulec zniszczeniu. Istotne jest ziarno, które zostało zasiane”.

Wiersze są więc owym „ziarnem” zasianym w autorce, dzięki któremu będzie kreować światy różnorakich emocji, tworzyć magiczne wizje i na wzór Miró, za pomocą kolorowych nici będzie próbowała wyprowadzić siebie, a może i czytelników  na słoneczny brzeg życia z ciemnego labiryntu nienawiści i pogardy.

Prace hiszpańskiego artysty cechuje połączenie malarstwa i poezji. To świat fantazji, magii, ale też wolności i ironii. Na pewno świat bez dogmatów.
Tekst przenika do wnętrza fantastycznych postaci, jak bluszcz spowijający ściany domu. Słowo staje się pełnoprawnym bohaterem osobistej mitologii, którą Miró buduje na swoich obrazach.

Autorka, inspirowana ich klimatem, próbuje te słowa przełożyć na współczesną codzienność Kobiety i Mężczyzny, w której będą dziwne kształty i uczucia, wzloty i upadki.

Wiersz zamykający cykl będzie głosem Mężczyzny.

Rozmowy z Miró
[Poezja]. Wydawnictwo Mamiko, Nowa Ruda 2011.