Książka powstała w oparciu o cztery autentyczne historie.
- Autorka pokazuje dzieciństwo, w którym rodzice (albo inni dorośli opiekunowie) gotują dzieciom koszmarny los, czyniąc te koszmary z premedytacją, w imię tzw. miłości i konieczności wychowywania dziecka na porządnego człowieka;
- w którym rodzice w imię tzw. miłości biją, katują, poniżają, zniewalają i robią wszystko, by dziecko wyrządzone mu okrucieństwa poczytywało za dobrodziejstwo;
- w którym dziecko z jednej strony jest upokarzane i maltretowane, a z drugiej ma nakaz szacunku i miłości do osoby, która się nad nim znęca i w żadnym wypadku to dziecko nie powinno okazać swego bólu.
-
Autorce chodzi o pokazanie absurdów „czarnej pedagogiki” (uniemożliwić od samego początku dostrzeganie, rozpoznawanie i osądzanie tego, co przecierpiało w dzieciństwie, wedle formuły, że wszystko co nawet złe, jest czynione dla dobra dziecka).
Coraz mniej milczenia. O dramatach dzieciństwa bez tabu
[literatura faktu]. Siedmioróg, Wrocław 2004.
Brak komentarzy