Marta Fox
Nie bój się
Nie bój się pustego domu
fotela bez oddechu
matowych luster
jeszcze niedawno
okna się pyszniły kot się przeciągał
ręka sięgała po książkę
Nie bój się cichego domu
pustych kielichów
wieszaka bez ubrań
jeszcze niedawno
słowa się tuliły czajnik świstał
herbata parowała z filiżanki
Każdy kąt przechowuje
co było i minęło
tylko bezradność rozkłada ręce
tylko pamięć szczypie
tylko cisza się uśmiecha
2 komentarze
Dziękuję za wiersz, pani Marto.
Stawiam sobie pytanie: po co ten świat się kręci?
Robię to nieustająco, pani Anno.