Fotograficzne wspominki
Swoją podróż „spotkaniową” opisałam na blogu w tytule „Gościńce”.
Czytelniczce, która kąśliwie mnie pyta, dlaczego nie opisuję rozmów, tylko miejsca i jedzenie, odpowiedziałam w komentarzu: bo jestem „pusta jak bazylika w nocy” i interesuje mnie tylko jedzenie i spanie. Innych argumentów nie podam, bo po co.
Dziś kilka fotek:
Komin w Biłgoraju o świcie. Jak zobaczyłam, zaraz poczułam się
swojsko, jak u siebie, w Katowicach.
Aby nie było, że Katowice tylko kominami stoją – oto dowód. Rzeźba na lotnisku szybowcowym, w parku na Muchowcu. Tzw. śniadanie na trawie: proszę zauważyć, że jest naga kobieta, intelektualista w okularach oraz górnik w kasku. Obok na tackach leży jedzonko, krupnioki, kiełbaski, itp. Intelektualista naucza, kobieta go nie słucha, natomiast górnik w niego wpatrzony. Uwielbiam tę rzeźbę. 
Konstantynów, przed pałacem, wieczorem.
Późnym wieczorem. Konstantynów, w mieszkaniu dyr. Marioli Sawczuk. Na fotce z synem, Adamem, studentem archeologii. Ma dredy do pasa i śpiewa bluesy.
W Lublinie, przed wejściem na Starówkę.
Lublin, w Mandragorze, z Madzią.
I jeszcze na dobry dzień:
http://www.youtube.com/watch?v=_ApkYGCz3AQ
Inne
6 komentarzy
Hm….jedzenie,spanie są rownie ważne co poważne i mniej poważne rozmowy.Pani,dzieląc się z nami również tymi przyziemnymi sprawami,pokazuje się nie tylko jako wielka pisarka,ale i zwyczajna kobieta.A przecież mogłaby Pani opisywać tylko górnolotne przemyślenia.Uważam,że w ten sposób dociera Pani do każdego pokolenia,a o to chyba chodzi.Piosenka Cohena super:)Pozdrawiam
Gdy pisze Pani o swoich przyziemnych upodobaniach jest Pani taka… jak członek rodziny. Podziwiałam faworki , przymierzam się do pasty ze śledzia . Lubię oglądać zdjęcia miejsc w których Pani przebywa . Ponieważ nie stawia Pani bariery pomiędzy sobą i czytelnikiem jest Pani taka „nasza” i niech tak zostanie. Pozdrawiam.Grażyna.
Tak, ma Pani rację, tak jest.
Dziękuję, to miłe.
Jak się cieszę! Wrocław! Czekam na więcej informacji 🙂
Juz podałam konkrety, pod okiem. Pozdrawiam.