Susan Sontag

Susan Sontag

       Susan Sontag, jedna z kobiet do podziwiania, amerykańskapisarka i eseistka, autorka m.in. książek „Ofotografii” i  „Choroba jak metafora” , kolejna postać do „szuflady” Emilii,bohaterki mojej powieści” Kobieta zaklęta w kamień”, przez trzydzieści latzmagała się z chorobami. Najpierw pokonała IV stadium raka piersi, podwudziestu latach mięsaka macicy.      

       Zmogła ją białaczka spowodowanaprawdopodobnie chemioterapią po ostatniej chorobie. Broniła się przed myślą o śmiercido ostatniego miesiąca życia. Niemal przez cały czas choroby była aktywna, robiłaspisy restauracji i książek, notowała cytaty i fakty, zbierała rozkłady jazdy irozmyślała o swych pisarskich planach. Ponoć człowiek tak umiera, jak żyje.

       Wierzyła w swą siłę woli, w szczęśliwą gwiazdę. Dręczyła jąświadomość, jak wiele czasu zmarnowała w życiu z powodu swej „harcerskiej”obsesji robienia rzeczy szlachetnych i pożytecznych.

Nie potrafiła nasycić się światem. Ruszała w podróż zapodróżą, po jednym przedsięwzięciu artystycznym od razuprzystępowała do kolejnego. Zmagała się z depresją, a jednak nie potrafiła znużyćsię światem i stracić nadziei. Chciała żyć, by zobaczyć „jak ten świat głupieje”.

      O tym wszystkim w książce W morzu śmierci pisze przejmująco David Rieff, syn Susan Sontag. Tomroczna, ale i odważna książka. Trudno  zniej wyjść. Podobnie jak trudno uwierzyć, że „opłakujemy naszych zmarłych dokońca, póki do nic nie dołączymy, co nie potrwa długo”.