Zewnętrzne podobieństwa

Podobieństwa zewnętrzne

– Ciocia Helenka stała się bardzopodobna do babci Gieni, mamusiu – mówi Agatka.

– Ma taki sam głos, śmiech, takiesame gesty wykonuje.

Helena jest moją starszą siostrą.Też zauważyłam to podobieństwo.

Bożenka, moja młodsza niemieckasiostra stała się bardzo podobna do mnie. Tak bardzo, że jak przyjeżdża, tosąsiedzi rozmawiają ze nią, jak ze mną.

Pokazuję Januszowi fotkęszczupłej blondynki w końskim ogonie.

– To Magda – mówi Janusz.

– Nie, to ja – poprawiam go. –Miałam tutaj 34 lata.

Patrzę na fotkę mojej mamy (babci Gieni), trzymającej na kolanach półroczną Agatkę.

Ma taką samą minę, jak jej syn,Adaś. I tak samo zawijają jej się włosy na czole.

Czym się różnimy?

Poza zewnętrznością – wszystkim.

W sobotę rano oglądałamdokumentalny film o mistrzyniach sportu w byłej NRD ( Niemieckiej RepubliceDemokratycznej), młodych dziewczynach, które faszerowane były sterydami ihormonami, by osiągały jak najlepsze wyniki. O tym, jak pod wpływem tych leków,branych bez własnej wiedzy, rujnowano im organizm. Niektóre zmarły, inne zkonieczności zmieniły płeć, a niektóre wyglądają jak mężczyźni, choćpsychicznie są kobietami.

Nie mogę się po tym filmieotrząsnąć.

Wczoraj przez kilka godzinczytałam o transeksualizmie. Ufff.