Poniżej kopiuję fragmenty wywiadu z Beatą Tyszkiewicz. Całość jest pod adresem podanym na końcu. Podoba mi się sposób, w jaki Beata Tyszkiewicz odpowiada. To prawdziwa dama, która wie, że praca nie hańbi. Żadna uczciwa praca nie przynosi wstydu. Wstydzić się trzeba krzywdy wyrządzanej innym i brudnych majtek.
Pamiętam tę jej reklamę odkurzaczy. Także komenatarze tych, którzy wieszali na niej wszelkie możliwe psy, jakoby i ona zeszła na nie. Wszystkim, którzy mają za złe aktorom branie udziału w reklamach, tym, którzy mówią, że oni by nigdy nie przyjęli takich komerycyjnych propozycji, bo przecież istnieją granice przyzwoitości, trzeba zadać jedno podstawowe pytanie: – Czy ktoś ci złozył taką propozycję, a ty ją odrzuciłeś?
Komerycjne propozycje otrzymują tylko ci, którzy są medialni i ich nazwisko nie jest obce prawie nikomu. Nie rozumiem, dlaczego z tychże propozycji mieliby korzystać aktorzy grający w serialach i soliści modnych zespołów, a nie mogliby skorzystać aktorzy z niepodważalnym dorobkiem artystycznym, jak na przykład Krystyna Janda, Janusz Gajos, Marek Kondrat.
2 komentarze
oczywiscie, na tej zasadzie dobry pisarz moze pisac poezje czy proze na miare Booker Prize, ale tez na miare komercyjnej serii. I to jest ok. Tylko dlaczego on wtedy zmienia nazwisko na pseudonim? Wstydzi się? Niech korzysta z marki swojego nazwiska i na dolnej półce. Tak jest ze wszystkim.
Rzeczywiście, zmienia nazwisko na pseudonim. Vide: Joe Alex. Dlaczego? To proste. Pisarz jest niewidoczny. Ukrywa się za słowami, za ksiązką. Moze więc mnozyć byty. Być pisarzem dla dzieci, pisać kryminały, tworzyć literaturę z wysokiej pólki. Jedną z tych twarzy, jedno nazwisko, to najbardziej szlachetne literacko przypisuje do twarzy. To nazwisko daje mu splendor, choć niekoniecznie duze pieniądze. Aktor pracuje „twarzą”. Dlatego jest w mniej luksusowej sytuacji niz pisarz. Ma tylko jedną twarz i ją może obsadzać w różnych rolach.