Bardzo ważne informacje
Jeżeli ktoś pisze do mnie zadresu blogu onetowego (wwwmail@onet.pl), proszę o podanie swojego prywatnegoadresu mejlowego, bo w przeciwnym razie nie mam gdzie odpowiedzieć.
Nie wiem więc, gdzieodpowiedzieć Ciaproczkowi, Kasi, pani z biblioteki w Łęcznej. Pozwolę sobiewięc tutaj przekazać informacje.
- Ciaproczek pisze tak:
„Pani profesor, która prowadzi to kółkoteatralne, poinformowała nas w piątek, że pierwszym spektaklem, jakiprzedstawimy, będą Jasełka bożonarodzeniowe. Poprosiła, żebyśmy poszukalijakiegoś ciekawego i ambitnego scenariusza związanego z tą uroczystością.
/…/ Pomyślałam więc, że może Pani, PaniMarto, jako Pani Profesor z doświadczeniem, która pewnie widziała niejednociekawe przedstawienie bożonarodzeniowe, przygotowywane przez licealistów,będzie umiała mi pomóc?”
Odpowiadam: Ciaproczku, sorry, nie pomogęCi. Przygotowanie spektaklu to poważna sprawa. To Wasze dzieło. To wiele godzinpracy nad scenariuszem, wiele godzin prób. W szkole nie pracuję już od bardzodawna, nie mam gotowych scenariuszy. Nie mogę też napisać specjalnie czegoś dlaWas, ponieważ mam swoje obowiązki. Myślę, że macie wspaniałą panią profesor, którarazem z Wami poszuka w literaturze, w bibliotekach, w materiałach metodycznych,którymi zapewne dysponuje. Takie wspólne szukanie to przecież wspaniałaprzygoda! I wspólnie ułożycie scenariusz, nawiązujący do tradycji, ale teżuwzględniający Wasze szkolne i środowiskowe realia, bo tak powinno być wjasełkach.
- Kasia pisze:
„Mam na imię Kasia, mam 21 lat, w swoim życiuprzeszłam otyłość, anoreksję, ćpanie, detoks, zdradę, śmierć dziecka, biedę ibogactwo, ciężką naukę, zmianę ścieżki życia, depresję, anemię, związek zestarszym facetem itd. Chciałam napisać książkę nawet zaczęłam, ale nie jestem wstanie poukładać wszystkich informacji sama.
Odpowiadam:
Kasiu, rozumiem, że jesteś doświadczoną przezżycie kobietą (dzieckiem). Pisanie wTwoim przypadku byłoby terapią. Mogłabyś sobie samej opowiedzieć swojąhistorię. Możesz też przysłać ową „spowiedź” do mnie, napewno przeczytam. Być może Twoje wspomnienia wykorzystam w swojej twórczości,gdybyś wyraziła na to zgodę. Napisać powieść to nie taka prosta sprawa, jak widzisz. Namawiam Cię jednak dozapisywania emocji, bo to bardzo pomaga rozeznać się w swoim życiu.
- Bartek pisze:
„Proszę o podanie mi adresów lub telefonówbohaterów książki „Coraz mniej milczenia”. Chciałbym nawiązać z nimi kontakt,szczególnie z Marcinem, bo jestem w podobnej sytuacji i pomóc mógłby mi tylkoktoś, kto przeżył coś podobnego.”
Odpowiadam:
Bartku, nie podam ani adresu, aniprawdziwych imion, ani telefonu, choć dysponuję tymi danymi. Zobowiązałam siędo tajemnicy i dotrzymam jej. Masz jednak rację: szukaj ludzi, którzy przeszliprzez piekło dzieciństwa. Rozglądaj się, Wejdź na: www.niebieskalinia.pl
To strona Ogólnopolskiego Pogotowia dlaOfiar Przemocy w Rodzinie. Tam na pewno znajdziesz pomoc, znajdziesz kogoś zpodobnymi problemami, z kim porozmawiasz.
PS. Pozdrawiam wszystkich Czytelników.
Jeszcze dziś tu zajrzę i coś napiszę.
3 komentarze
Cos z tym Ontem jest nie tak, bo Pani post pojawił się dopiero teraz, po 22.00, a wrzuciła go Pani do bloga o 13.00. Onet świruje naprawdę.
Faktycznie coć z tym Onetem od jakiegoś czasu nie tak.Mam nadzieję, że to szybko minie.Dobrej nocy życzę.
Naprawdę nie podałam Pani mojego e-maila? Wydawało mi się, że wypełniałam pole, w którym powinien być wpisany… Dziękuję za odpowiedź :-). Pozdrawiam :-).