Sexualne zło

Żukowi- Opalskiemu, reżyserowi spektaklu „Sexualne zło”

To po prostu niemożliwe abyś mnie nigdy niepokochał

nigdy w to nie uwierzę bo taka wiara

zabiłaby kobietę we mnie

kobietę którą właśnie odkryłam polubiłam

i której zamierzam dać to czego pragnie

Nie mów więc że nie pokochasz

bo zmuszasz mnie bym spróbowała sztuczek

jakie wypatrzyłam w koronkowych podwiązkachbabuni

Umówmy się tak: na początek zostanę

Katarzyną Wielką

i ciebie zamienię w Stanisława Augusta

będziesz klęczał godzinami

za zamkniętymi drzwiami mojej sypialni

przepraszał bogów za swoją głupotę

i niepokorny język całował rąbek mojejsukni i małą stopę

(może być w czarnym pantofelku)

i gdy wreszcie gotów będziesz odwołać

wszystkie kłamstwa wymierzone we mnie

podniosę suknię tak wysoko

że wymażesz ze swojej pamięci słowo”nigdy”

a potem wyjdziesz z mojej sypialni

niosąc w sobie ciężar piersi i żar ud

dzięki którym staniesz się Augustem Wielkim

a twoje ubranie zawsze będzie pękać

w szwach na samą myśl

wysuniętej spod mojejsukienki stopy

(może być w czarnympantofelku)

 ***

Komentarz: Wiersz powstał dawno, w 1992 lub 1993 roku, ale wklejam go dzisiaj, w Dniu Kobiet, by sobie przypomnieć, jaka wiara była wtedy we mnie, jakie lęki i marzenia, sny. Wiąże się z nim pewna anegdota. Kiedyś ją opowiem w kontekście wymienionego spektaklu. Dziś obiecuję,  że wkrótce napiszę: 1/ Jak nie zostałam Wielką Księżną Wierzchowską? 2/ Co Leszek Wielki Książę Wierzchowski wyczyniał w roku 1975 na  ulicy Wieczorka w Katowicach, 8 marca. 3/ Dlaczego nienawidzę słów „udało ci się”? 4/ Dlaczego lubię czarne pantofelki?

Ciekawam, który z punktów najbardziej by Was zainteresował?

Dziś mam jeszcze do zrobienia wiele, niestety, Dzień Kobiet czczę pracą od świtu do białego ranka, który też zaświta. Dobranoc tym, którzy spać mogą. No, cóż, ktoś nie śpi, aby spać mógł ktoś.