- Matka Polka Boska. Dzielna i ofiarna. Zdeterminowana i pokorna. Żebrząca o litość. Ucząca miłości do ojczyzny. Przygotowująca syna do roli konspiratora i męczennika za sprawę narodową. Córkę do roli żony i matki. Opatrująca rany. Czysta i niepokalana, jak Matka Chrystusa. Bezcielesna. Dumna. Heroiczna. Wielbiona. Niemyśląca o sobie, troszcząca się o dom i rodzinę. Kapłanka domowego ogniska. Owoc tradycji romantycznej. Poświęcająca się, nieznająca upadków. Katoliczka hołdująca wartościom katolickim. Definiowana jako matka idealna, czyli boska.
- Matka Polka Poświęcająca się. Matka głęboko wierząca, że poświęcenie ma sens. Licząca na nagrodę. Przyjmująca swój los z pokorą. Wpatrzona w iluzję należnej jej czci. Trzymająca się IV przykazania jak deski ratunkowej. Wpatrzona w dzieci jak w inwestycję bankową. Omamiona rodzinnym skryptem. Bezmyślnie powielająca wzory. Smutna. Milcząca. Nieszczęśliwa.
- Matka Polka Traktorowa. Przodownica pracy. Rodząca przyszłą klasę robotniczą. Dzieci oddająca do tygodniowego żłobka. Matka-hutnik. Matka spawacz. Z uśmiechem patrząca w świetlaną i jedynie słuszną przyszłość. Matka socjalistyczna. Zmanipulowana. Uprzedmiotowiona. Utraktorzona. Naiwna. Wystrychnięta.
- Matka Polka Toksyczna. Wielka Uzurpatorka. Walcząca z córką bardziej niż z synem. Prawdziwy Król-Lul, przywołujący swoje dzieci-śmieci do porządku słowem nieznoszącym sprzeciwu. Kontrolująca obsesyjnie życie swoje i innych. Pomagająca w nadmiarze. Narzucająca się. Wyniszczająca siebie i innych. Hodująca poczucie winy. Manipulatorka.
- Matka Polka Upokorzona. Przez męża mówiącego: Całuj dłoń żywiciela. Przez pracodawcę. Przez dzieci odpłacające pięknym za nadobne. Przez brak nagrody. Przez czas zabierający młodość. Przez kłody rzucane pod nogi. Przez nieumiejętność pochylania głowy. Przez kobietę, będącą jej wilkiem. Przez nieznajomość własnego ciała i niechęć do niego. Potulna. Czekająca. Na pieniądze. Na jutro. Na tłuste lata. Na miłość.Na przyjaźń. Zrozumienie. Dobre słowo. Na sen. Na śmierć.
- Matka Polka Zakneblowana. Zamknięta, zaszczuta. Małomówna, milcząca. Matka niechcąca się przyznać do tego, że sobie nie radzi. Płacząca w kącie. Nieznająca radości i uśmiechu. Depresyjna. Obowiązkowa i perfekcyjna. Wytresowana i bezwiednie tresująca. Przeświadczona o tym, że sprawy nienazwane nie istnieją.
- Matka Polka Sponiewierana. Matka krytykowana za wszystko. Za to, że dzieci jej się wymykają i nie są dość karne, że dom nie lśni czystością, że nie ma porywających zainteresowań, że waży za dużo, że za mało, że makijaż ma banalny albo go nie ma wcale. Że nie zrobiła kariery, choć miała zdolności. Że mąż gburowaty i niezbyt gościnny. Szukająca mysich dziur.
- Matka Polka Strachu Pełna. Matka, która boi się „gęby” złej matki, która nie chce się przyznać, że swoim strachem zaraża dzieci i emocjonalnie je zaniedbuje. Niepotrafiąca rozmawiać z dziećmi o problemach wieku dojrzewania i antykoncepcji. Zamiatająca sprawy pod dywan. Hipokrytka. Z duszą na ramieniu. Ucinająca dyskusje cytatem z papieża Jana Pawła II. Przekonana, że własne brudy trzeba wyprać w domu.
- Matka Polka Zmęczona. Pracująca na dwa etaty, zawodowy i domowy. A nawet jeśli na jeden, czyli w domu, to umęczona monotonią powtarzających się zajęć. Sfrustrowana brakiem szacunku ze strony tych, którzy nie widzą w matce „udomowionej”, „dowożącej” kobiety, która pracuje, skoro do pracy przecież nie chodzi. Maksymalistka próbująca w każdej dziedzinie być najlepszą. Ugrzeczniona. Dygająca. Na posługi. Traktująca macierzyństwo jak dyscyplinę olimpijską.
- Matka Polka Gorszego Sortu. Singielka deklarująca, że nie chce mieć dzieci, bo nie ma w niej instynktu macierzyńskiego. Kobieta rodząca dzieci z zapłodnienia in vitro. Rozwódka cywilna. LGBT. Kobieta „niekościelna”. Kobieta porzucona. Kobieta zbuntowana. Kobieta nadwrażliwa. Nieposłuszna. Niepokorna. Walcząca o zasiłek dla niepełnosprawnego dziecka.
- Matka Polka Cielesna. Lubiąca, szanująca i znająca własne ciało. Menstruacyjna. Klimakteryjna. Stawiająca granice. Znająca swoje potrzeby seksualne i dająca przyzwolenie swojej seksualności. Uśmiechająca się do swojego odbicia w lustrze. Łamiąca tabu. Akceptująca swój wiek, swoje zmarszczki i wagę. Spełniona w macierzyństwie. Walcząca z chorobą. Pokonująca cielesne ograniczenia. Aktywna fizycznie. Chwytająca chwilę. Przytulająca się do swojej starości.
- Matka Polka Samoswoja. Kochająca Bliźniego swego jak siebie samego. Wierząca w siebie. Łagodna. Znająca swoje potrzeby. Sięgająca po kafelek z pieca i gwiazdkę z nieba. Zarabiająca tyle, by zapewnić sobie dostatnie życie. Burząca mit Matki Polki cierpiącej, w kieracie i z kajdanami, burząca skrypt „wariatki na strychu”. Matka wierząca w swój dekalog, oparty o wartości uniwersalne. Uciekająca od przypisanej kobietom gęby. Wyskakująca z ramek. Niewpadająca w utopię. Niezależna od drugiego. Uśmiechnięta. Wyrazista. Z jasnym czołem. Czytająca. Z zadbanymi paznokciami. Wychowująca syna na przyzwoitego człowieka, szanującego kobiety, uznającego ich prawo do dokonywania wyborów i realizowania się w zgodzie z własnymi potrzebami. A córkę tak, by nie widziała w matce wroga. To matka kochana przez bliskich. Bynajmniej nie ideał. Po prostu: Matka-Osoba.
- Matka Polka Pisząca. To kobieta, której twórczość ma zawsze płeć i deprecjonuje się ją przymiotnikiem „kobieca”. Poklepywana protekcjonalnie po ramieniu, postrzegana poprzez pryzmat urody, a nie wartości własnych tekstów. Cenzurowana przez mizoginistyczny Kościół i patriotyczno-martyrologiczne skrypty tematyczne. Jej ambicje twórcze nazywane są fanaberiami.Matka Polka Pisząca nie ma swojej „biurki” (celowo mówi o tym miejscu do pracy w rodzaju żeńskim), ani swojego pokoju. Pisze przy kuchennym stole, gotując obiad na drugi dzień. To kobieta walcząca o tylko swoje nazwisko. Jeśli łamie obyczajowe tabu, jest stygmatyzowana. Jeśli pisze na niewłaściwe tematy, nikt jej nie będzie poważnie traktować, bo łączenie macierzyństwa i pisarstwa zobowiązuje do przyzwoitości.Szansę mają tylko pisarki staruszki, im wszystko wypada, nawet rozpisywać się o seksualności. Pisząca powinna pojąć, że tylko rodzenie i tworzenie życia powinno być dla niej nagrodą.
- Matka Polka Wojowniczka. Była potulna i grzeczna, teraz wyszła z kąta.W jednej ręce trzyma transparent z hasłem „Wybór”, w drugiej „Godność”. Może być feministką-działaczką albo feministką-kwoką, to jej wybór. Już nie tupie, ani nie trzaska drzwiami. Ale też nie pozwoli sobie w kaszę dmuchać. Może być Nike, która się waha. Może być Wolnością prowadzącą lud na barykady. Świadoma siebie, swoich potrzeb. Zdecydowanie deklaruje: „Moje ciało, mój wybór”. Aby ją usłyszano, nazywa rzeczy po imieniu, wedle zasady, że nie ma słów brzydkich, są tylko nieodpowiednio użyte. Nie pozwala się uprzedmiotowić i „upodręcznić”. Wierzy, że nie jest sama w swoim boju. I że partnerstwo oraz siostrzeństwo to wartości, które pozwolą ocalić dobro, prawdę i piękno.
Codziennik
Matka Polka w 14. odsłonach lub stacjach, jak kto woli
3 komentarze
Tak sobie myślę, żeby zadośćuczynienia stało się zadość
Kobietę stworzył Bóg, na samym końcu,
bezpardonowo ;
To też ona będzie mieć na końcu dziejów
ostatnie słowo.
Barbara
I Niech tak się stanie!
Widzę siebie w każdej z odslon czy stacji; ofiarę i bohaterkę, poddaną czyimś wyborom i dokonującą wyboru, poniżaną i jednocześnie godności pełną, człowieka i dziecko Boga…