Rutyna zabija

Rutyna zabija

    Niby teoretycznie wiadomo, że niejesteśmy po to, by spełniać oczekiwania innych, a jednak często je spełniamy,by…się przypodobać, nie wpaść w konflikt, być lubianym. I bynajmniej nie myślęo udawaniu kogoś innego, ale o wychodzeniu naprzeciw, by zadowolić drugiego.

    Bywateż, szczególnie w relacji rodzic-dziecko, że dla tzw. dobra dziecka rodzicezaplanują mu przyszłość i roszczą, by spełniło ich oczekiwanie. Aby zasłużyć napochwałę, na miłość, dziecko potrafi dużo spełnić, czasem wbrew sobie. Nagrodyw postaci głasków (słowami, rzeczami, uśmiechem, zadowoleniem) rekompensują dopewnego momentu posłuszeństwo.

     Potem przychodzi przebudzenie.

Nagle się okazuje, że bycielekarzem, prawnikiem, nauczycielem nijak nam nie pasuje.

Najwygodniej zrzucić winę narodziców, bo kazali, bo wybrali i oczekiwali.

Można też inaczej: wziąć los wswoje ręce.

     Będzie ciężko.

Twoi rówieśnicy już będą nastanowiskach, a ty dalej szukasz drogi.

Może będą cię obgadywać, bo niewiesz, czego chcesz.

Ale Ty już wiesz.

Szukasz własnej drogi.

I pamiętaj, że tamten czasminiony nie jest stracony.

To są Twoje doświadczenia, którezaprocentują, jeśli zechcesz.

Lubię powtarzać za Exupery`m, że„idąc prosto do celu, nie zajdzie się daleko”.

      Może i szybko się ten celosiągnie.

Ale ile ważnych rzeczy nasominie, kiedy tak z klapkami na oczach będziemy widzieć tylko horyzont, a tamcel upragniony. Przecież po drodze, na prawo są krajobrazy, a na lewo dziełasztuki (albo i coś innego). Czasem warto zboczyć z głównej drogi na ścieżkę.Zatrzymać się.

      U nas ciągle jeszcze popularnejest myślenie, że zawód zdobywa się jeden na całe życie.

I pracuje się w nim do emerytury.

Zmiany są trudne, ale rozwijająpod każdym względem.

I to dotyczy nie tylko zawodu.

Rutyna zabija.