List od Danusi

Listod Danusi

     Danusia, mojaprzyjaciółka ze studiów, Danusia, przysłała mi list, liczący 30 stronmaszynopisu. To list z przeszłości, opisujący w dużej mierze czasy, kiedybyłyśmy studentkami I roku studiów, czyli ja miałam lat 17, a Danusia 19. To część jejrodzinnej historii, w której znalazła się opowieść o mnie, zatytułowana „Trzy wjednej, opowieść o niezwykłości”.

     Danka zaczęła pisać, przeczytawszy mojąpowieść „Święta Rito od Rzeczy Niemożliwych”. Doszła do wniosku, że jest naemeryturze, córki wyfrunęły z gniazda i powinna sobie zagospodarować czas. Dotej pory nie myślała o pisaniu, bo pisanie kojarzyło jej się z męką twórczą, aona chciała, by jej życie na emeryturze było uładzone i płynęło leniwie. Ponoćna spotkaniu autorskim, na którym była, powiedziałam, że tylkografomani mają łatwość pisania. Spodobało jej się to i postanowiła zostaćpełnym humoru grafomanem, a nie umęczonym aktem twórczym, ponurym mistrzemsłowa.

     Jak się okazało,pisanie daje Danusi wiele przyjemności i działa terapeutycznie: dzięki temuporządkuje i tak uporządkowane od zawsze życie ( to mój punkt widzenia), zacieśnia więzi z córkami, zsiostrą, i jak się okazuje – ze mną.

     Danusia zauważyła,że walczyłam w swoim życiu o wszystko, że zawsze szłam pod górkę  i pod wiatr. Ona natomiast pozwalała się nieśćnurtowi, obserwując jedynie, co też los jej podsunie. W jej odczuciu byłampełna dzikiej pasji życia, przepełniona ciekawością świata, na nic nie chciałamczekać w kolejce. Chciałam czerpać z życia garściami, szybko, dużo,natychmiast, wszystkiego doświadczać na własnej skórze.

     Być może takwłaśnie było. Próbuję szeregować fakty ze swojego i Danusi życia. U mniewydarzeń jest tyle, że śmiało mogłabym swoim życiem obdarować 5 osób i każda znich na pewno stwierdziłaby, że dużo przeżyła. Ma Danusia rację – bardzo byłamłakoma na życie ( i jestem). Bardzo lubię BYĆ w wielu barwach. I chciałabymkiedyś o sobie powiedzieć, jak Zofia Chądzyńska o sobie, że byłam awanturnicą włotrzykowskim stylu, czyli w znaczeniu staromodnym i obiegowym. Daleko mi jednak doChądzyńskiej. W jej życiu były cztery obywatelstwa, trzy kontynenty, trzech mężów,kilkanaście przetłumaczonych książek, kilka napisanych. A u mnie? Och, och.