Dusza kolekcjonera

Duszakolekcjonera

     Zastanawiam się,co tkwi w duszy kolekcjonera? Jakie cechy charakteru trzeba posiadać, by nimzostać? Pasję? Cierpliwość? Upór i konsekwencję?  Umiejętność nawiązywania kontaktów? Potrzebęgromadzenia? Niechęć do pozbywania się przedmiotów?  Wiedzę na określony temat? Co jest najważniejsze,co postawić na pierwszym miejscu?

      Ponoć każdy możesobie stworzyć kolekcję na miarę swoich finansów i przestrzeni, w którejfunkcjonuje. Znam kobietę, która kolekcjonuje czajniczki do herbaty, mężczyznę,który każdy grosz wyda na meteoryt.

Słyszałam ozbieraczach kart telefonicznych, biletów tramwajowych.

     Teraz poznałam kolekcjonerkęzakładek do książek (wystawa Magdaleny Janty w Miejskiej Bibliotece Publicznejw Katowicach). Magda, wykonująca zawód księgowej, ma zbiór ponad tysiącazakładek, wśród nich także zakładki z różnych części świata i różnych tworzyw, nawet metalu. Każda zakładka maswoją historię. Magda jest wrażliwą czytelniczką, nie dziwi mnie więc, żezbiera zakładki. Pytałam, czy wykorzystuje je praktycznie.Okazuje się, że książkę zakłada tym, co ma pod ręką.  

     Nie mam duszykolekcjonera.

Próbowałam wdzieciństwie zbierać widokówki i zdjęcia aktorów.  Szybko mi minęła ochota. Próbowałam zbieraćjednorazowe cukry, podawane w kawiarniach, samolotach. Nie słodzę niczego od 30lat, więc myślałam, że to będzie  proste  (wychodzę z założenia, że ludzie się dzielą nainteligentnych i tych, co słodzą). Moi goście byli innego zdania i nieuświadczywszy ani łyżeczki cukru, przyssali się do oryginalnych torebek zParyża, Barcelony, itp.

     Uwielbiamwyrzucać.

Jak coś wyrzucę, zaraz mi jaśniej, czuję przypływ energii  i przestrzeni.

Natomiast Janusz…Ach, szkodagadać.