Kocie zwyczaje

Kociezwyczaje

    Moja powieść   „Paulina  w robicie kotów”   już złożona. Czytam ją znówpo długiej przerwie – mam ostatnią szansę na poprawki. To trudna, mozolnapraca, czuję się jak buchalter liczący słowa. Staram się patrzeć z boku, jak naobcą książkę. Na szczęście, nie mam nadmiernie pobożnego stosunku do własnejtwórczości, uważam, że każdy napisany tekst można skrócić.

    Przeszłam niezłą szkołę w dziennikarstwie.Naczelny testował moją wytrzymałość i cierpliwość. Wysłałam pocztą do redakcji swój pierwszy reportaż. Pokilku dniach otrzymałam telegram, bym natychmiast skontaktowała się z niżejpodpisanym. Odczekałam 2 dni, choć mnie zżerało z ciekawości i pojechałam doredakcji. Młodzieży wyjaśnię, że wtedy nie było telefonów komórkowych, anikomputerów, a także nie każdy miał telefon stacjonarny, stąd ten telegram.

     Szef posadził mnie za biurkiem, podał mimój 14-stronicowy maszynopis i kazał wykreślić z niego  13 zdań, bez których ten tekst może się obyć.Musiałam to zrobić w ciągu 45 minut. Zrobiłam. A wtedy szef powiedział: -Reportaż może pani przeczytać w jutrzejszej gazecie.  Zdziwiłam się, bo gazeta była tygodnikiem.

-Reportaż świetny, więc poszedł do najbliższego numeru, chciałem pani tylkoudowodnić, że nie ma tak dobrego tekstu, by nie można go był skrócić –powiedział.

      Czytam więc teraz złożoną książkę iwyrzucam ostatnie zbędne słowa.

Pokolejnym rozdziale tej powieści narratorka zamieszcza niusy w „KocichWiadomościach”, na przykład takie:

1.       Niektóre koty nadużywajązabiegów pielęgnacyjnych, podobnie jak niektórzy ludzie nadużywają papierosówlub alkoholu. Poświęcają swojej toalecie blisko trzecią część dnia, co możemieć zgubne skutki i doprowadzić do poważnych problemów, na przykład:skołtunienia futerka, nieustającej czkawki, znacznego podniesienia poziomucholesterolu.

2.     W średniowieczu koty, podobniejak czarownice, palono na stosach. Ale nie bójcie się – Polska, jako kraj bezstosów, nie dopuściła do spalenia choćby jednego kotka, co doceniła KrólowaAngielska i przyznała jednemu z I sekretarzy, w czasach późniejszych niżśredniowiecze, of course, srebrny medal z kocią mordką.

3.     Instynkt łowiecki jest tak głębokozakodowany w kociej naturze, że nawet najbardziej leniwy domowy tłuścioszek nieprzepuści okazji, by nie zaczaić się na ruchomy przedmiot (często na nogę,która ma zamiar wejść do łóżka) i nie dopaść go jednym skokiem, podobnie jakczynią to jego dzicy krewniacy, polując w dżungli. Kot więc  niekoniecznie poluje z głodu, ale z powoduinstynktu. Często bawi się swoją zdobyczą lub przynosi ją swojej pani (panu).Jeśli po mieszkaniu fruwają piórka, to wcale nie znaczy, że kot zjadł ptaszka,tylko, że mu je powyrywał wiadomo skąd.

4.     Zadowolony kot trzyma ogonuniesiony wysoko do góry, podobnie jak zadowolony facet głowę. Im wyżej, tymwiększe zadowolenie, co może mieć też i zgubne skutki, ponieważ wtedy niewidzi  tego, co znajduje się bezpośrednioprzed jego nosem i nie może znaleźć małych kawałków jedzenia na podłodze.