Wakacje

Wakacje

     Wakacje za mną i przede mną.

Pomiędzy różności, o których pisać nie będę, bo co było i niejest, nie pisze się w rejestr.

Zwariowałam i tego lata, postanawiając zmienić mój pokój,szumnie zwany gabinetem.Wszystko będzie w nim nowe, od ścian począwszy, poprzezpodłogę, półki na książki na dwóch i pół ścianach oraz biurko, postawione wpoprzek pokoju, tak, że kiedy usiądę za nim, będę wyglądała jak swoja własnadyrektorka.

       Majster, który demontował stare regały i przenosił książki,wydziwić się nie mógł, że aż tyle tego. Dodam, że wynosił i układał na podłodzew tzw. dużym pokoju, stanowiącym salon-bibliotekę, w którym książki na trzechścianach.

– Pani to wszystko przeczytała ? – zapytał w końcu.

– Obawiam się, że znacznie więcej – powiedziałam.

– O, matko, jęknął majster (tzn. jęknął zupełnie inaczej,ale w ramach walki z brzydkim mówieniem nie cytuję dosłownie) – ja  może przeczytałam dwie książki w życiu i tonie do końca.

Myślał długo, po czym zadowolony ze swego odkryciawykrzyknął: – To przecież pani wcale życia nie zna, jak pani nic, tylko czyta!

       Szczerze się nade mną litował.

Z owej litości gładzigipsowej na sufit nie położył, bo widocznie pomyślał, że jak ogólnie, czyliżyciowo niekumana jestem, w dodatku blondynka, nie zauważę tego albo pomyślę, że sufitwysoko, więc tam się nie kładzie.

No, nic. Miał więcej pracy, biedaczek, ale i my dłużejmusieliśmy patrzeć na jego nieuduchowioną fizis.

      Za kilka dni wchodzą stolarze, a ja w tym czasie wyfruwam doParyża, by pomieszkać w tym samym domu, gdzie Fryderyk Szopen i George Sand.Tudzież odwiedzić świętą Ritę w jej domostwie. Nie mówiąc, rzecz jasna, oinnych dziwactwach. Liczę na to, że ból kręgosłupa mi w Paryżu minie jak rękąodjął, bo w tym mieście powinno go zatkać z radości.