Dziwności

Dziwności

Deszcz leje, mgła, zimno, szaro,buro.

Ołowiano! Od tygodnia nawet mały promyk się nie przebija.

Przestrzeńpowietrzna nad połową Polski zamknięta z powodu chmur po wybuchu wulkanu naIslandii. Loty samolotów odwołane. Chmura się rozprzestrzenia, może być całeniebo zamknięte za godzinę.

Ludzie po 10 godzin stoją wkolejce, by wejść do pałacu i oddać hołd Parze Prezydenckiej. Z szacunku? Zciekawości bycia na tym miejscu?

Z potrzeby uczestniczenia w historycznychchwilach?

Dziennikarze podchodzą do oczekujących i pytają o samopoczucie.

– Fajnie jest – odpowiadają dwajmężczyźni, uśmiechający się od ucha do ucha – rewelacyjna atmosfera, dużorozmawiamy, bo coś trzeba robić.

Wracam z lasu, ze spaceru z psem.Spotykam sąsiada.

– Pan też woli las i ciszę do rozmyślań?– pytam.

– Pani Marto, ja nie mogę chodzićdo kościoła, a inne miejsca dobre do skupienia pozamykane.

– Nie może pan, czy nie chce?

– Nie mogę. Dawno temu poszedłem,po latach niechodzenia i wtedy umarł Breżniew. Potem znów się odważyłem polatach i umarła moja teściowa i Freddie Mercury.

Niedawno znów miałem potrzebę iwszedłem do kościoła, a tu umiera Michael Jackson.

Trzy razy próbowałem. I obiecałemsobie, że już nigdy więcej.

Ale w sobotę byłem w wielkim dołku i pomyślałem, żepojadę się skupić na Górę św. Anny. Pojechałem raniutko, cisza była cudowna.

Wychodzę z kościoła i co? Dowiaduję się o katastrofie.

Nie żartuję, bo to nieczas na żarty. Naprawdę boję się siebie.

W domu otworzyłam komputer, byprzeczytać, co się zmieniło w ciągu 2 godzin, kiedy byłam na spacerze. Wskrzynce mejlowej 4 listy-odezwy, każdy wskazujący na inny spisek, inną spiskowąteorię dziejów.

Więcej światła – powiedział Goethew chwili śmierci.