Nic nie zdarza się przypadkiem

Nic nie zdarza się przypadkiem

     Niby to wiem, ale jak dobrze znaleźć potwierdzenie. Już mamkilka takich potwierdzeń, ale też dużo przede mną spraw i ludzi, o którychmogłabym tylko pytać: – Po co mi to było?

Że po COŚ, wiem, ale po co?

      W sobotę wróciłam nocą z targów książki w Krakowie.Zadowolona, ale też i tak umęczona, że nie miałam siły zobaczyć zadowolenia.Umęczona, rzecz jasna, także wszystkimi pozytywnymi emocjami. Bo to wielkaradość poznać Czytelników, którzy okazują się być nie tylko wirtualnymi bytami,to radość zobaczyć „Kobietę zaklętą w kamień” z napisem „bestseller”, to radośćdotknąć okładki „Karoliny XL zakochanej” i usłyszeć od nastolatków: – Już niemogę się doczekać, kiedy zacznę czytać.

      Niedziela w ciszy. Przenosiłam się z kanapy na fotel iczytałam „Nic nie zdarza się przypadkiem” Tiziano Terzaniego. To dobra dla mnieksiążka. Choćby dlatego, że potwierdza, ile rzeczy o życiu już wiem. I że dotej pory nie posądzałam siebie o tę wiedzę, a jednak wiem. Człowiek bardzopotrzebuje zobaczyć czarno na białym, że są inni, którzy myślą podobnie. Ot,takie choćby przemyślenia na temat homeopatii. Czytam tę książkę, jakbym czytałasiebie. Jakbym wędrowała po miejscach, które już widziałam i oswoiłam.Towarzyszy mi też uczucie, że gdzieś dalej czeka mnie coś, co zaskoczy i da mi odpowiedźna pytanie, po co mi to było.

Sama muszę ją znaleźć, ale ponieważ nic niedzieje się przypadkiem, więc może ta właśnie książka coś przede mną otworzy.Jeśli nawet nie, to przynosi dziwny rodzaj ukojenia. I może tego teraznajbardziej potrzebuję.