30 lipca 1992 roku, jeden dzien z życia Foxicy

 
Jeden dzień z życia Foxicy

     Wczoraj z Ewką wspominałyśmy i nie mogłyśmy uwierzyć, że to, co było nam takie bliskie, działo się 17 lat temu. Oto fotka z tamtego okresu: dopiero zaczynałam pisać wiersze i opowiadania, pracowałam w tygodniku „Goniec Teatralny” (pierwsze prywatne czasopismo teatralne, którego szefem był Maciej Nowak – na zdjęciu)  i w teatrze jako kierownik literacki, podróżowałam ( Wiedeń, Bratysława, Praga, Werona, Londyn, Avignon + inne). Granice otworzono, zachłystywałam się wolnością, temperamentem, dobrym zdrowiem, pomysłami.
 
     Fotka została zrobiona w siedzibie teatru Ilutopie”, w miejscowości Fos Sur Mer, 30 lipca 1992 roku. W tym dniu pływałam w słonym morzu, opalałam się na piaszczystej plaży, piłam wino w w/ w teatrze, o godz. 22.00 oglądałam na festiwalu awiniońskim spektakl „Zarzuella”, któremu patronował Peter Brook. Spektakl rozgrywał się w naturalnej scenerii, na  różnych płaszczyznach i wysokościach, w oknach, na balkonach, na dachu; widownię umieszczono na patio.
„Zarzuella” była to historyjka „zlepiona” z różnych ludowych, hiszpańskich piosenek, opowiadająca miłosne perypetie kilku par. Moi polscy znajomi, umęczeni dopołudniową wycieczką, zasnęłi. Obudził ich dopiero przed północą tubalny głos jedynej nieśpiącej prócz mnie, która wrzasnęła: – Ale zatańczył, skubany. Dziewczyna była aktorką charakterystyczną, intensywnie przeżywała to, co na scenie. – Już trzecia para się tam kojarzy i co ja z tego mam – gadała sama do siebie w czasie spektaklu.
Po północy siedziałam na patio w swoim hoteliku, moczyłam nogi w fontannie, zajadając brzoskiwinie, melony, arbuzy i nektarynki. Wszystko pokrojone w kostkę. W osobnych półmiskach stała gęsta czekolada w płynie. Owoce nabijało się na zaostrzone, długie patyczki i maczało w czekoladzie.
     Polska grupa, z którą przyjechałam na festiwal w Awignon wyspawszy się na „Zarzuelli”, siedziała na patio do świtu, ja położyłam się koło 2. 30, jak zawsze w tym mieście.
Byłam na festiwalu z Madzią, starszą córką, która ukończyła 3 klasę liceum, miała więc 18 lat.
To naprawdę było wczoraj.
Madzia dziś ma doktorat, wydaną powieść, drugą napisaną i 3-tygodniowego syna, Danielka.
Ja mam dwie dorosłe córki, 3 wnuków, 26 wydanych książek, co najmniej 10 kg więcej niż na tej fotce, noszę okulary.  W roku 1992 o godzinie 3 w nocy kładłam się spać, teraz o tej porze się budzę, hihi, by wypisywać, co wyżej.