Potrójna baba Marta

      Moi Drodzy Czytelnicy,
wszem i wobec obwieszczam, że zostałam babą Martą po raz trzeci.
Moja starsza córka, Magdalena Anna, powiła syna imieniem Daniel, dzisiaj, o godzinie 10.00.
Kiedy go zobaczyłam na zdjęciu w telefonie komórkowym, aż mnie zatkało: to była malutka Madzia. Wiem, że ojciec woli, aby syn był do niego podobny, ale Daniel to mama, skądinąd śliczna mama, więc i syn śliczny.
     Takiego ślicznego syna urodziłaś szczęśliwie, Magdalenko Anno Dziewczynko (tak się przedstawiała jak była mała) ! Cieszę się i gratuluję Rodzicom.
     Fajnie być babą Martą.
Już widzę, jak wnuki (Pawcio, Adaś, Daniel) będą szaleć razem z babcią. Obym tylko siły miała.
     Moje córki rodziły synów w tym samym szpitalu, w którym ja je urodziłam. Tyle, że teraz się rodzi inaczej. Mnie przy pierwszych skurczach położono na wysokim łóżku i tam spędziłam 12 godzin, walcząc sama z sobą. Kiedy wołałam, że już rodzę i prosiłam, aby ktoś podszedł do mnie, dyżurująca położna krzyczała: – Nie bój się, beze mnie, qurwa, tu nikt jeszcze nie urodził. To się nazywało rodzić po ludzku !
     Te czasy, na szczęście, minęły.
Teraz rodząca siłami natury spaceruje, siedzi pod prysznicem, itp.
I jeszcze mąż może być przy niej.
A potem od razu dostaje dziecko, może go trzymać na brzuchu, nie zabierają go od matki. Po kąpieli znów dzieciak jest przy matce.
Jak dobrze, że świat się zmienia.