A w Brukseli pada śnieg

      Dziś rano przyleciałam do Brukseli.
Jeszcze wczoraj prowadziłam spotkanie z Elą Sieradzińską. Myślę, że koncert się podobał. Ela śpiewa poezję, także moją. Specjalizuje się w poetyckiej piosence francuskiej. Śpiewała tez jedną piosenkę z repertuaru Cesarii Evory.
Była naszym gościem, bo się przyjaźnimy od lat, wiec spała u nas, a nie na wygnaniu w hotelu. Zapewne się nie wyspała, bo gadaliśmy długo, ja próbowałam się pakować.
       Potem się położyłam na 3 godzinki i nawet mi się udało zasnąć, ale ponieważ trzymałam telefon na szafce obok, by mnie za 3 godziny obudził, więc usłyszałam sygnał sms-a o 1.07, czyli o godzinie snu. Z życzeniami miłego lotu ( od Babatendai). Babatenadai, dziękuję.
 Obudziłam się i już nie zasnęłam, a o 2 w nocy wstałam, spakowałam jeszcze to, co mi się przypomniało i o 3 wyjechałam na lotnisko. Dojechałam bez przeszkód.
Po 1, 45 byłam już w Brukseli. Wszyscy w samolocie spali! Wszyscy prócz mnie. Tylko ja dziękowałam pilotowi brawami za miękkie lądowanie. Inni zdziwienie, że to już koniec lotu.

      W Brukseli pada śnieg, jest zimno, w okolicy zera.
Do czytania zabrałam sobie najsmutniejszą ksiązkę świata.
Jutro pójdę w miasto. Zobaczę Grande Place w zimie. W tym roku oglądałam go wiosną.
Dopiero w sobotę mam spotkanie autorskie ( targi książki), więc myślę, że skończę tutaj ostatni rozdział powieści.
Pozdrawiam srerdecznie.