Wiersz na dobranoc

 Maciej Woźniak

Bógnas zabije

                          Bógczasem morduje kochanków

                               bo sam chce byćmistrzem miłości.

                                         Alda Merini

Zobaczysz, Bóg cię kiedyś zabije. Za to, że masz

skórę, której on nigdy nie dotknie, nie dowie się

jak smakuje. I za to, że to moja, nie jego twarz

odbija się w twoich oczach. A fioletowy blask,

gdy szepczesz, wtulona w moje ramiona, leciutko

tli się w powietrzu, zostawiając za sobą smugę

dymu, jak wąską ścieżkę przez mrok, po której

pełznie za nami jego zazdrosny wzrok. Mnie też

Bóg kiedyś zabije. Tak bardzo będzie mu żal,

że jest wszędzie, więc nigdzie. Że się nie dowie,

co znaczy całować twoją szyję. Tak bardzo by chciał,

żebym się tobą znudził, przesiadywał nad wódką

albo w pracy. Żebyś w łóżku wieczorem wolała

się odwracać, by jak najszybciej zasnąć. Żeby

wszystko to w porę wystygło i zgasło. A miłość

żeby się stała tylko kolejną rozpaczą. Po to, by on

mógł się czuć mistrzem i władcą świata. Więc kiedyś

Bóg mnie zabije, zobaczysz. Za to, że moje palce

zanurzają się w tobie. W to miejsce, gdzie jesteś

tak miękko niedomknięta, tak ciepło uchylona,

jakbyś nosiła w sobie przejście na tamtą stronę,

ukrytą w równo przyciętym żywopłocie ciała,

jedyną furtkę na zewnątrz, do ogrodu, co zarósł

dzikim bzem i lawendą. Więc możesz być pewna,

Bóg ci tego nigdy nie wybaczy. Nigdy ci tego nie

zapomni. Bóg cię kiedyś zabije. Z zazdrości o mnie.