Wieczorne rozmówki

     Januszzapytał: – A co tam u Remka?

-Pisze komedię – powiedziałam.

–Remek i komedia, to niemożliwe.

-Pisze i marudzi, że nie napisze, bo on i komedia to niemożliwe.

-A co ty na to?

-Powiedziałam, żeby nie marudził, tylko zabrał się do roboty, ma na to 3 dni, po7 stron na dzień, bo skoro komedia ma mieć nie więcej niż 30 stron, a on już ma8 stron, to 3 dni mu powinno wystarczyć na skończenie.

-A co on na to?

-Powiedział, że zwariowałam i abym go nie denerwowała tymi liczbami i że on niemoże słuchać tej mojej buchalterii, i że jak tak można pisać, zakładając ilośćstron i rozdziałów, i że to jest nieludzkie i nudne, i że…

-A ty co na to?

-Że ma do wyboru: albo marudzić albo napisać i mieć to z głowy.

-Ty byś tak zrobiła?

-Ja tak robię.

-Nie denerwuj mnie, to nieludzkie, jak tak można od strony do strony, od linijkido linijki, to nudne.

-No to w takim razie jestem absolutnie nudną osobą, bo tą metodą napisałam 25książek i zastanawiam się, co ty jeszcze ze mną robisz, skoro taka jestem nudna.

– Ależ, kochanie,ty absolutnie nie jesteś nudna, to buchalteria jest nudna, ale ty… w życiu.

– Nie odwracaj kotaogonem, powiedziałeś, że jestem nudna i że Remek nie jest nudny, bo on piszeinaczej i w dodatku komedię, więc ma wyczucie humoru każdego rodzaju, a ja nictylko od linijki do linijki, więc co ty ze mną do tej pory robisz.

– Nie odwracajkota do góry dnem, to Remek ma problemy  komedią,ty nie masz z niczym, bo ty wszystko potrafisz, widać ta twoja metoda jestskuteczna.

– Ale ta rozmowajest nudna.

– Jaka rozmowa?

– O kocie, przecieżnie o komedii.

– O jakim kocie?

– O takim.