Obżarstwo

     Popełniłam grzech główny,spowiadam się z niego przed Wami.

Obżarłam się pierogami: 10sztuk, dużych, z nadzieniem „ruskim” i z kapustą + grzyby. Dopuściłam się tegogrzechu w barze „Pierożek”, w Opolu.

     Byłam wściekle głodna, ale tomnie nie tłumaczy, ani nie rozgrzesza.

Wstałam dziś o 5, a o tej porze nie umiem niczjeść. Przede mną był długi i pracowity dzień.  W Praszce, w bibliotece, gościnnebibliotekarki poczęstowały mnie sałatką, zjadłam 2 duże łyżki. Sałatka tylkozaostrzyła mój apetyt i kiedy o 16. weszłam do tego baru, to po prostu,rozbestwiłam się.

     Bardzo lubię pierogi, naleśniki,makarony i kluski. Na różne sposoby. Nie odmawiam sobie tego typu jedzenia, szczególniena wiosnę, bo wiem, że mój organizm, zmagający się z wiosennym, depresyjnymprzesileniem w ten sposób się broni. Naprawdę. Czytałam w medycznym piśmieartykuł, że właśnie spożywanie mącznych potrawy powoduje podniesienieserotoniny w mózgu, co wpływa na podniesienie nastroju. Czekolada też wpływa napoziom serotoniny, ale czekolady nie jem, nie czuję potrzeby. Słodkości mnie niepociągają.

     Dziś jednak przekroczyłamgranice przyzwoitości. Tłumaczę to na rożne sposoby:

1. Weszłam do baru głodna za bardzo
2.  Kimat „barowy” sprzyja szybkiemu jedzeniu, bo tu się nic nie celebruje, tylko szybko połyka
3. Nie było czasu na to, by przed jedzeniem wypić wodę mineralną lub herbatę
4. Uwwwwwwwielbiam pierogi.
5. A te w Oplu były pyyyyyyyszne.

      Za karę nic już nie zjem.

Ale co to za kara? Taka jestemobżarta, pełna, że choćby teraz przede mną postawiono spaghetti ze szpinakiem iparmezanem, co też uwielbiam, to NIC by mi nie weszło.

     Przyrzekam, jutro będęgrzeczniejsza.